-
1 potłuc
глаг.• разбить* * *potłu|c\potłuckę, \potłuccze, \potłuckł, \potłucczony сов. 1. разбить; перебить;\potłuc naczynia перебить посуду;
2. kogo разг. побить, избить, поколотить;3. со разг. удариться чем, ушибиться; \potłuc sobie głowę разбить себе голову, удариться головой+1. rozbić, porozbijać 2. poturbować, stłuc 3. uderzyć się
* * *potłukę, potłucze, potłukł, potłuczony сов.1) разби́ть; переби́тьpotłuc naczynia — переби́ть посу́ду
2) kogo разг. поби́ть, изби́ть, поколоти́ть3) co разг. уда́риться чем, ушиби́тьсяpotłuc sobie głowę — разби́ть себе́ го́лову, уда́риться голово́й
Syn: -
2 potłu|c
pf Ⅰ vt 1. (porozbijać) to break, to shatter [naczynia, lampy, szyby]- potłuczone szkło broken glass2. (uderzyć mocno) to bruise- upadając, potłukł sobie głowę/rękę as he fell, he bruised his head/arm- miał potłuczone kolana his knees were bruisedⅡ potłuc się 1. (ulec rozbiciu) [naczynia, szyby] to break 2. (doznać obrażeń ciała) to get bruised- potłukł się mocno, spadając z drzewa as he fell from the tree he got severely bruisedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potłu|c
-
3 wytłu|c
pf — wytłu|kiwać impf (wytłukę, wytłuczesz, wytłucze, wytłukł, wytłukła, wytłukli — wytłukuję) Ⅰ vt 1. (wybić) to smash, to break [szybę, lustro] 2. (potłuc) to smash [naczynia] 3. (połamać) to crush- grad wytłukł zboże hailstones crushed the crops4. pot. (zbić) to give [sb] a thrashing 5. pot. (zabić wielu) to kill off Ⅱ wytłuc się 1. (zabić jeden drugiego) to wipe one another out 2. (zostać rozbitym) to get broken 3. (pobić się z wieloma) to beat [sb] upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytłu|c
См. также в других словарях:
potrzaskać — dk I, potrzaskaćam, potrzaskaćasz, potrzaskaćają, potrzaskaćaj, potrzaskaćał, potrzaskaćany 1. «strzaskać coś w wielu miejscach albo strzaskać wiele rzeczy; potłuc, porozbijać, połamać» Potrzaskane pociskami mury, okna. Potrzaskane naczynia,… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
